Σύμφωνα με τον Ιπποκράτη «η τροφή μας είναι το φάρμακό μας». Ανέφερε πως οτιδήποτε βρίσκεται σε υπερβολή είναι αντίθετο στη φύση. Αναγνώρισε ότι η ίδια θεραπεία που θα μπορούσε να θεραπεύσει σε μια συγκεκριμένη δόση, αλλά να βλάψει σε μεγαλύτερη. Για παράδειγμα, εκείνος σύστηνε κρασί ως μέρος της υγιεινής διατροφής και για να καταπολεμήσει τον πόνο κατά τη γέννα. Αλλά παρατήρησε επίσης ότι οι ασθενείς του εμφάνιζαν ουρική νόσο, όταν έπιναν μεγάλες ποσότητες. Όταν τους έπειθε να μετριάσουν τις ποσότητες, η ασθένεια εξαφανιζόταν. Χρυσός κανόνας, όλα με μέτρο Το σκεπτικό είναι πως οι τροφές μας όταν δεν είναι επεξεργασμένες αλλά όσο γίνεται πιο φυσικές, με ποκιλία και ισορροπία, ώστε να λαμβάνουμε όλα τα ιχνοστοιχεία, μέταλλα και βιταμίνες, συμβάλλουν στην διατήρηση της υγείας και ευεξίας στον άνθρωπο. Απέχοντας από τις πολύ επεξεργασμένες και τυποποιμένες τροφές που περιέχουν συντηρητικά και κρυμμένη ζάχαρη. Καταναλώνουμε φρούτα και λαχανικά κυρίως αυτά που είναι της εποχής που διανύουμε και αν είναι δυνατόν καταναλώνουμε αυτά που παράγονται στη χώρα που κατοικούμε. Αποφεύγουμε τη συχνή κατανάλωση κόκκινου κρέατος και αλλαντικών. Επίσης σωστό θα ήταν να απέχουμε από ουσίες και τροφές πολύ έντονες π.χ. καφές, μέντα κ.λ.π
Σαν δυσανεξία χαρακτηρίζουμε την κατάσταση κατά την οποία ο οργανισμός μας αδυνατεί να απορροφήσει ή να διαχειριστεί σωστά τα θρεπτικά συστατικά των τροφών τα οποία προσλαμβάνει. Σοβαρά προβλήματα δημιουργούνται και από τη δυσανεξία στα χημικά πρόσθετα των τροφών που προστίθενται για ενίσχυση γεύσης και εμφάνισης. Στην δυσανεξία τα συμπτώματα από την αντίδραση σε κάποιες τροφές, ή στα πρόσθετα που περιέχουν, δεν εμφανίζονται αμέσως μετά την κατανάλωσή τους αλλά κάποιες ώρες, ή και μέρες μετά. Τα συστατικά τα οποία ο οργανισμός αδυνατεί να διαχειριστεί τα αντιλαμβάνεται σαν εχθρικά . Αυτή η διαδικασία (η μη ανεκτικότητα) γίνεται αντιληπτή από τον οργανισμό από τα προβλήματα που δημιουργούνται, φουσκώματα, εφιδρώσεις, ζαλάδες, διάρροιες, πονοκέφαλοι κ.λ.π . Οι δυσανεξίες αυτές συντελούν συχνά στην αύξηση του σωματικού βάρους αλλά δημιουργούν και προβλήματα σωματικής ή και ψυχικής ευεξίας. Η πραγματικότητα όμως είναι πως η αντίδραση στις τροφές αυτές είναι δυνατόν να έχει μεγαλύτερη διάρκεια και επιπτώσεις καθώς η κατανάλωσή τους είναι συχνή η και καθημερινή. Η διατροφική δυσανεξία είναι συχνή και ειρεάζει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Δεν υπάρχουν βέβαια μετρήσεις και μελέτες. Η εκτίμηση συνήθως γίνεται από το ίδιο το άτομο καθώς αντιλαμβάνεται τα συμπτώματα μετά από την κατανάλωση κάποιων τροφών τα οποία συχνά υποχωρούν με ή χωρίς τη διακοπή της λήψης της στρεσογόνου τροφής.